Pandemi sürecinde ülkenin en çok zarar gören kurumlarından olan bağımsız tiyatrolar, artık varlıklarını sürdüremez hale geliyorlar. Öteden beri pek çok maddi zorlukla ve ağır vergi yüküyle yürüttükleri sanatsal faaliyetleri pandemiyle birlikte durdurulan ve aylardır somut talepleri kamu kurumları tarafından karşılanmayan tiyatrolar, artık can çekişiyorlar.
1990 yılında kurulan ve 30 yıldır tiyatro faaliyetlerine aralıksız devam eden Oda Tiyatrosu’nun 2010 yılından beri oyunlarını sahnelediği “Oda Tiyatrosu Sahnesi” ekonomik sorunlar nedeniyle kapanıyor.
Şişli’deki Oda Tiyatrosu Sahnesi, fuayesi, deposu, kulisi ve 54 kişilik salonu ve teknik olanaklarıyla 10 yıldır binlerce tiyatroseverin Oda Tiyatrosu oyunlarıyla buluştuğu, İstanbul Avrupa yakasının önemli tiyatro mekanlardan biri.
Oda Tiyatrosu’nun kurucusu Kaan Erkam ve arkadaşlarının, 2010 yılında bir binadaki tekstil atölyesini büyük uğraşlarla bir tiyatro sahnesine dönüştürmeleriyle kurulan sahne, “pandemi süreciyle” birlikte katlanarak artan ekonomik sorunların kurbanı oluyor. On yıldır, “devlet desteği almadan” kira, vergiler, faturalar, tiyatro emekçilerinin ücretleri ve oyunlarının masraflarını karşılamaya çalışan Oda Tiyatrosu, pandemi ile birlikte yaşanan ekonomik krizde “kirasını ödeyemeyecek” duruma gelmiş bulunuyor.
Biriken kira borçları yüzünden, 15 Eylül’de mekan sahibi tarafından sahneyi kapatmaları ve binayı boşaltmaları isteniyor. Oda Tiyatrosu oyuncuları ve emekçileri çaresiz, sahnelerinin kapanacağı günü bekliyorlar.
Sahnenin kapanmaması için görüştükleri Şişli Belediyesi’nden de bugüne kadar destek alamayan Oda Tiyatrosu’nun çalışanları 1 Eylül’de sosyal medya hesaplarından şu açıklamayı paylaştılar:
“15 gün sonra…
Kimbilir ne emeklerle vücuda gelmiş, nice ter, kan ve göz yaşı ile kurulduğuna emin olduğum, içinde nice kahkakalar atılmış, nice hüzünler yaşanmış bir mekanın 15 gün sonra “öleceğini” öğrendim… Bir tiyatronun ölüm haberi ölümünden önce geldi…
Canım çok acıdı… Çaresizlikle bakakalacağız uçuşup giden repliklerin ardından… Gün ağaracak, temizlikçiler falan gelmeyecek, replikler kaçışacak yer bulamayacak… Son.”
